gazete

sos
haber, bilgi yazan kağıt.

değişmeyen bir sabah ritüeli. ilk gazete m.ö'nin sonlarına dayanıyor. bunu saymayalım. fakat ilk modern gazete 17. yy'ın başında basılmaya başlanıyor.

asırlara meydan okuyan başka şey yoktur. telefon yokken varmış. televizyon gelmiş tahtı sarsılmamış bile. ulan internet geldi hala satılıyor. (telefon örneğini verme gereğim şu ki; hayata yön veren icatlara bile tanık olan bir nesneden bahsediyoruz.)

demek ki hayatımıza ne kadar teknolojik şeyler girse de bazı alışkanlıklarımızı bizden alamayacak. insan yine o analog olana tutunma ihtiyacı hissedecek. mesela e-kitap da aynı şekilde. e-kitap ilk çıktığında çok tutulmuştu ve hunharca satılmıştı. ardından insanlar e-kitaptan da bıkıp, yine o elle tutulur, gözle birebir görülür ve koklanabilir olan gerçek kitaba yöneldiler.

kitap neyse de gazeteyi tebrik ediyor ve hanesine bir 10 puan daha eklenmesini rica ediyorum.
sipraleks
nostalji ve eğlencelik kağıt parçasına dönüşmüştür. sorun yazılı basın olması değil ancak ülke o kadar hızla değişiyor ki sabah git gazete al hiçbir anlamı yok.