kardeşini doğurmak

nalbantyani bezirgan
dün itibariyle okuyup bitirdiğim kitap.
akıl almaz hikayelerin olduğu, size insanlığı bazı noktalarda yeniden sorgulatan, bir yerden sonra beyninizin sırf akıl sağlığınızı koruma refleksiyle sanki kurgu şeyler okuyorsunuz hissine kapıldığı bir kitap. Ama o kitaptaki her şey harfi harfine gerçek yaşanmış şeyler.
Film ya da herhangi bir romana konu olsa "hadi canım, çok sürreel olmuş, hiçbir insan bu kadar olamaz" dedirten olayların öz babanın öz evladına yaptığını anlatan hikayeleri okuyorsunuz.

özür dileyerek benim nerdeyse kafayı hepten sıyırmama neden olan bir cümle bırakıyorum.
"Hâkim bey, bahçenize diktiğiniz ağacın ilk meyvesini başkasına verir misiniz?”

PS: Ayrıca böyle bir gerçekliği araştırıp her şeyi ortaya koymaya çalışan, başta bu kitapta emeği geçen, bütün sivil toplum kuruluşu üyelerine, gönüllülerine selam olsun.
Umarım siyasilerimiz de bu konuların üstüne daha fazla eğilmeye başlarlar.
bu başlıktaki tüm entryleri gör