kunduram sandukam zembilim

bir istanbul trajedisi
nazan öncel' in türkü tadında şarkısı. hafif damardan böyle;

kunduram su aldı da yürüyemiyom
diyorlar yar senden vazgeçmiş inanmıyom
içime korku düştü derdimi dökemiyom

kunduranı yama, dertlerini yama
ne şan şöhret isterim
ne servette aklım kalır
sen gidersin can gider, gerisi burda kalır

parası da pulu da yerin dibine batsın
sen bana ben sana hasret mi öleceğiz?

düşümde seni gördüm
uzanmış yatıyordun
bal dudaktan öptüm

sandukamda potur var, göynek var giyemiyom
menzilim uzaktır yanına varamıyom
dertlerin birini saysam birini sayamıyom
bir sevda türküsü tutturdum da gidiyom

düşümde seni gördüm
ayazda yatıyordun
koştum üstünü örttüm.

zembilimde katık var ekmek var yiyemiyom
lokmalar dizilmiş boğazıma yutamıyom
yıldızları görsem, denizi göremiyom
bir özgürlük çayına hasret mi öleceğiz?

düşümde seni gördüm
için için ağlıyordun
al yanaktan öptüm.