ölüm

ontolojik sancilarimin merhemi
su gibi; onu kavramaya çalıştığımda bütün elimi merhametle sarıyor ve ıslatıyor ya da su ölüme benziyor ve tutku onu yeterince ısıttığında geri dönmek üzere kaybolup gidiyor. Ölüm insanın içinde. gözleri meraklı bir çocuğun gözleri gibi, apaçık, ortada..

hem nolmuş ! başkaları da ölmüş. Bu bir avuntu değil. ben içmeyeceğim, o benim ciğerlerime üfleyecek.
bu başlıktaki tüm entryleri gör