Çok hareketli bir çocukluk yaşadığımdan, ağaç tepelerinde büyümüşümdür. çıkmadığım tırmanamadığım tek ağaç kavak ağaçlarıydı. Bir gün, muhtemelen 8-9 yaşlarındayım, bahçeli evi olan bir misafirliğe gittik ve elma ağacı görmemle tırmanmam bir oldu tabi... sonra nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde kendimi yerde buldum epey yükseğe çıktıktan sonra. Sonrası mı? Annemden işitilen bir ton azar ve sargılı, ilaçlı -Allahtan kırıksız- bir kolla, hareketsiz geçen koskoca bir hafta.
ağaçtan düşmek
Boktandır. Çocukluğumda ben de bir çok velet gibi ağaç tepelerinde gezerdim. Hatta bu yaşımda hala bazen tırmanırım.
Sadece bir kez düştüm. O zamanlar da 8-9 yaşlarında anca varım... elimle herhangi bir dala tutunmuyor, elimdeki ucu kancalı bir demiri dalın birine geçirmiş sallanıyordum. Tarzan misali...
Tam ileri doğru savrulmuşken kancanın ucu daldan kurtulunca sırt üstü yere düştüm. Kafamı taşa vurdum ve gerçekten çok acımıştı. Elimi kafama götürdüğümde kanı görüp bastım çığlığı. Sevenlerim Sağolsunlar hastaneye gittik, kafamdaki 20 dikişe bir 5 tanesi daha eklenmiş oldu.
Sadece bir kez düştüm. O zamanlar da 8-9 yaşlarında anca varım... elimle herhangi bir dala tutunmuyor, elimdeki ucu kancalı bir demiri dalın birine geçirmiş sallanıyordum. Tarzan misali...
Tam ileri doğru savrulmuşken kancanın ucu daldan kurtulunca sırt üstü yere düştüm. Kafamı taşa vurdum ve gerçekten çok acımıştı. Elimi kafama götürdüğümde kanı görüp bastım çığlığı. Sevenlerim Sağolsunlar hastaneye gittik, kafamdaki 20 dikişe bir 5 tanesi daha eklenmiş oldu.