ne söyleseniz eksik kalır. böylesi bir kıyameti en yalın, en canlı biçimleriyle yalnız O gözlerde seyretmek mümkündür. çünkü; annesiz bir çocuğun duyguları, gözlerine perdesiz yansır..
annenin ölmesi
"Hatırlamak deyince annemin öldüğü gün
İçimden bir mürekkep ırmağı akmıştı
Su ve ateş, hava ve toprak ve her şey
Cıvaya dönüşmüştü orada, ikide bir
Gülkurusu yolculuklara çıkışım bundandı
Yön duygumu galiba o zaman yitirdim
Hangi şehirde yoksan ben kayboluyorum orada.."
İçimden bir mürekkep ırmağı akmıştı
Su ve ateş, hava ve toprak ve her şey
Cıvaya dönüşmüştü orada, ikide bir
Gülkurusu yolculuklara çıkışım bundandı
Yön duygumu galiba o zaman yitirdim
Hangi şehirde yoksan ben kayboluyorum orada.."
Yakın zamanda başka bir acı yaşadıysanız aklınızın bardağını taşıran son damla olur.
Muhtemelen ya sonunuz akıl hastanesinde biter yada mezarlıkta yatıp kalkmaktan, hastalık kapMaktan 3 5 aya siz de Abbas yolcu olursunuz.
Muhtemelen ya sonunuz akıl hastanesinde biter yada mezarlıkta yatıp kalkmaktan, hastalık kapMaktan 3 5 aya siz de Abbas yolcu olursunuz.
Aklına gelmesi bile ürpertendir. Bu durumu yaşayan çok insan var. Yüce allahım acısını veriyor, sabrını da, dayanma gücünü de verir inşallah. Çok hassas bir konu olduğu için, çekinerek yazıyorum hatta bu satırları.
Eksik kalmaktır sanırım. Yani bendeki tanımı bu.
Bir 11 kasım sabahı,öyle kayıp gitti ellerimden. Eksikliğini hissetmen geçen bir gün bile olmadı. Sevdiklerim konusunda hep paranoyak, hep baskıcı bir ruh hastasına dönüştüm.
Her huysuzlugumun acıdan olduğunu kimseye anlatamadım
Bir 11 kasım sabahı,öyle kayıp gitti ellerimden. Eksikliğini hissetmen geçen bir gün bile olmadı. Sevdiklerim konusunda hep paranoyak, hep baskıcı bir ruh hastasına dönüştüm.
Her huysuzlugumun acıdan olduğunu kimseye anlatamadım