Çünkü, ruhum üç kuruşluk değer görmediğini defalarca duydu...

Pfizer'dan viatris'e geçince numarası kalmadı.. günde 2mg alıyorum. Ona rağmen uykusuz ikinci gecem...

Yolu yarıladım ama yaralarım açık...

Beklemeyi bırakalı oldu bir zaman kadar. Benim yanımdayken bile bir gün gideceğini bildiğim birine kendimden çok şey verdim ama... Bu daha ağır.

Verdiklerimi geri alamayacağım biliyorum... Umarım hayat benim yerime alır ondan ve ihtiyacı olan başkasına verir...

Üç gün önce bir şarkı buldum... Bu sefer onunla paylaşmak için, şarkının adını öğrenmek adına araba peşinde koşmadım. Şarkı kendi geldim.

Biz hiç, senin için geldiğim şehrin otogarında sarılmadık.. ya da bir metro durağında benim göğsümde gülümseyerek bir kameraya bakmadın benimle. Zor zamanlarındı çünkü... Zor zamanlarının yükünü benim sırtıma koyduktan sonra; kolay zamanlarının meyvelerini başkasına sunman hayatın bir kuralı zaten... Hayat benim için böyle anların toplamının karesi...

Bulduğum müziğe gelince, video fotoğrafı da seni hatırlattı. Çünkü ben senin şehrinden giderken de otobüse binerken bana sarılmadın.

https://youtu.be/w9oZwfhWSfk?si=8evygDVRF5zlbQP3

6 koca yıl geçmiş...

Sana adınla hitap edince verdiğin tepki üzerinden..

Ben: adın
Sen: neeee?
Ben: adın ve ikinci adın
Sen: Nee anam ne neeee????!!!

sadece gülümsedim. Bir de şey vardı.. bak.. look at me.. birader ahahaha

Güldüğüme bakma, nefret ediyorum senden.