çocuk mahkumlar

uçurtmayı vurmasınlar filmini ve barış'ı getirdi aklıma. annesi mahkum olduğu için hapishanede yaşamak ve büyümek zorunda kalan çocuk. barış sadece bir örneği bu çocukların. masum oldukları halde hapishanelerde doğmak, yaşamak ve büyümek zorunda kalan çocuklar geldi işte aklıma. onlar da birer mahkum netice itibarıyla. kimileri doğuştan, kimileri sonradan.
ve o masum sözü:
"ben yapmadım miki yaptı."
evet bence de kesinlikle miki yaptı.
miki kim mi?
elbette her daim iktidarın fahişeliğini yapan hukuktan başkası değil.

Bu konuda birçok şey söylenebilir ve bir sürü neden sıralanabilir. Fakat bana göre en mühim nokta ebeveyn faktörü.
Kültürümüzde hep öne itilen şey "hayırlı evlat olma"dır fakat hayırlı ve bilinçli birer anne baba olmak çok çok daha önemli.
Sevgiden yoksun, güven vermeyen, çatışmalı ve huzursuz bir aile ortamı insanı çocuk yaşta suça itiyor. bunun dışında farklı nedenler de var, bunları gözardı edemeyiz. Maddi yetersizlikler, kimlik arayışı,toplumda yer edinememenin verdiği kendini ispat etme çabası ve benzeri şeyler...
Fakat yine de bu nedenlerin kaynağı çoğu zaman aile ilişkilerine ve kişinin ebeveynlerinden aldığı eğitime dayanıyor.
Ayrıca, hüküm giymiş çocukların rehabilitasyon süreci iyi işliyordur inşallah. Ergence hatalar ve basit suçlar yüzünden içeri girip akıl sağlıkları bozulduktan sonra psikopat olarak çıkma ihtimalleri de var.

t: topluma yeniden kazandırıldıktan sonra önlerindeki uzun hayatlarını çok daha güzel geçirecek olan çocuklardır.