son günlerde kafam bozuldukça evde donla dolaşıyorum. evde benden başka kimse yok. ama yani hükümet politikalarından , kafamı bozan yeğenlerime kadar bir protesto biçimi olarak ciddi ciddi geliştirdiğim bir eylem oldu evde donla gezmek. rahatlıyorum ve tavsiye ederim.
sadece bayram vesilesiyle et getiren kolu komşu kapıyı çalınca sıkıntı oluyor. pantolunumu bulup giyene kadar 1 dakika geçiyor. bence asıl devrimci faaliyet kurban eti getiren komşuya o halde kapıyı açmak olurdu. bu revizyonist yaklaşımım dolayısıyla öz eleştirimi vermekteyim.
yetiş ya stalin, yetiş ya lenin. ya da 112'yi arayın, iyi değilim ben gençler.