Artan teşhirciliğin değer ve erdem tanımamasına dair bir gösterge. insan okurken edindiği bilgi ve kültürü iki küfesinden birine doldurur.
ya ego küfesine ya da erdem küfesine. eğer ego, yapılan okumalar sonrasında şişiyorsa, bir yerlerde patlak verir, isimler geçer cümle aralarında, ama sıradan isimler değil, o an "o ismi biliyorum" dercesine söylenen isimler, sonra -izmler, akımlar, birbirinden ve konuşulan konudan bağımsız alıntılar, anekdotlar, isabetsiz tespitler. bunların hepsi zayıflıktır aslında. bilgi ve kültür, erdem küfesine doldurulursa insan ağırlaşır, suyun yüzeyine çıkmaz ve geride durur. ama ego şişme bir balon gibi her yerden görünmek ister, suyun üzerinde kalma sevdası onu gerçek amaçtan uzaklaştırır.