yaz aylarında gelen içsel boşluk

kozmos
dünya tamamen boş oluyor sanki, sokaklar uzuyor, sıcak hava daha da sıcaklaşıyor, küçük şeyler kafaya takılıyor.

özellikle yaz döneminin ortalarında çöken sonsuza kadar tatil yapacakmış hissi ve sonlarına doğru çöken rehavetle birlikte, boşlukta sallanıyormuş hissine kapılınıyor içten içe.

havası yüzünden değil de, bu his yüzünden kışı seviyorum.
bu başlıktaki tüm entryleri gör