adreanna

halk arasında "karabasan" olarak bilinen, türkçesi uyku felci olarak çevrilen rahatsızlık.

ahmet altan'ın kaleme aldığı roman. konusu; sıradanlaşmış bir evlilikte kadının eşini aldatması ile alakalı.

kitap "aldatmak" eyleminin asıl suçlusunu arıyordu bana göre. sonra konuyu kadının kleptoman olmasına bağladı ama nasıl bağladı hatırlamıyorum.

bu kitabın eksilerinden biri de yazarın kalemindeki zoraki cesurluktu.
sevişme sahnelerini her yazar yaşatarak anlatamıyor. eğer beceremiyorsan bunu yapmayacaksın.

kitaba notum "eh"ti. belki tekrar okur başka bir açıdan değerlendirmeye çalışırım.

ahmet altan'ın okuduğum diğer kitaplarına nazaran beğendiğim deneme&hikaye kitabı. sanat ve bilim dünyasından isimlerin hayatlarına dokunmuş kadınları anlatıyor farklı başlıklarda. altı çizilesi satırların olduğu keyifle okunan bir kitap.

mutfak gereçlerini, ev eşyalarını çeyiz olarak kabul etmiyorlar. onlar ihtiyaç, ortak alınan şeyler. çeyiz dedikleri benim için ıvır zıvır ve kız tarafının anasının bacısının, kız evlilik çağına geldiği vakitten itibaren hazırladığı şeyler. ve çeyizdeki amaç şovdur. kızın evine hayırlı olsuna gelene sergilemek içindir. bak biz çeyize bilmem ne işlemeli örtüden de yaptırdık falandır çeyiz.

yatak odası takımını, beyaz eşyayı kimin alması gerektiğini, böyle konularda taraflaşmanın önemli olup olmadığını da başka başlık altında inceleyebiliriz.

düğün&dernek ajans
organizatör: adreanna

ne zaman seninle olsam
tanıdık bir kuş cıvıltısıyla uyanırdım her sabah
şimdiyse kırılgan mektuplar yazıyorum
hangi adrese göndereceğimi bile bilmeden
malumun olsun ben sende ülkemi sevdim
hüzün dolu yağmurlarla taşan boynu bükük nehirleri...

nerden düştü şimdi bu şarkının sözleri aklıma. şarkı demek haksızlık oldu da neyse.
ciğerimden hafif bir duman yükseldi.

geç saatlerde çıktıysa karşınıza; gece yatağa girdiğinizde, bildiğiniz, bilmediğiniz, uydurduğunuz bütün duaları okutmuştur size bu ahtapot.

yargılansın.

içinizden cancağızlarınızı koparıp götüren, ciğerinizden hafif hafif duman tüttüren sezen şarkılarından.

sıkma esnasında o civarlardaysam yaptığım eylem.

tıpkı bir kadının da hayatında isteyeceği gibi uzun vadede mutluluğun getirmiş olduğu "huzur" efendim.

adam son dönemlerin aranan tipi bir kere. iri, sakallı, esmer...

reklam kokan hareketleri de yoktu üstelik. olduğu gibiydi. adam gibi adamdı. mizacı biraz sertti hepsi bu.
dopingci de değildi üstelik.

les roses de mon silence şarkısı ile gönlüme taht kuran sanatçı. fransız erkekleri işte fazla söze ne gerek...

diğer adıyla dans eden yetenek. sia'nın kliplerinde büyüyor velet.

bence bir kültürdür. her yörenin, toplumun kendine has küfürleri var, nesilden nesle aktarmalık.

gözlerimden kalpler çıkıyor renkli kalem görünce. bir de şu bir ucu ince diğer ucu kalın olan kalemler. nasıl seviyorum yarabbelalemin <3

söz konusu uçlu kalemse durum değişir tabi. 4 yıldır üstüne gül koklamadım rotring 0.5 kahverengi uçlu kalemimin.

ana malzemesi közlenmiş biber ve közlenmiş patlıcan olan püre şeklindeki meze/sos.

Kardeş türküler'in "savaşa karşı ses çıkar" kampanyası kapsamında hazırladığı şarkı ve videosu.

ne yaparsan yap uykusuz kalma.

ahmet telli şiiri. şiir de olmasa...

anısı biz olalım bu sokakların
öpüşmediğimiz tek saçak altı
hiçbir otobüs durağı kalmasın
biz yürüyelim kent güzelleşsin
gürültüsüz sözcükler bulalım
yeni sevinçlere benzeyen

biz gelince bir yağmur başlar
yüzün çizilir buğulanan camlara
bir uzun karartma biter
akasyalar köpürür birdenbire
ve her avluda adınla anılan
çiçekler sulanır akşamüstleri

bir arkadaş evine uğrarız yolüstü
bir fincan kahve içeriz, ısıtır bizi
başını sessizce omzuma koyarsın
gülüreyhan olur soluğun
biz kalırız kuşlar dönüp gelir
her balkonda bir menekşe sesi

belki yeniden güzelleştiririz
adları değiştirilen parkları
perdeleri hiç açılmayan evlerde
ışıklar yanar çocuk sesleri duyulur
tanıdık sevinçlerle dolar yeniden
kendi sesini kemiren alanlar

anısı biz olalım bu sokakların
ve hiç durmadan yağmur yağsın
biz gürültüsüz sözcükler bulalım
sarmaşıklar fısıldaşsın yine
gidersek birlikte gideriz
yeni sevinçler buluruz hüzne benzeyen

kime kızayım, nazım senden başka kime geçer
benim sensiz kolum, bacağım, ocağım yok...

tartışıyoruz. çok sık oluyor bu. inadım, sert mizacım hep ondan geçti bana. tartıştıktan sonra susuyoruz biraz ve ben bu şarkıyı söylüyorum.
sahiden benim onsuz kolum, bacağım, ocağım yok.

sesi içime işliyor bu adamın. boyu falan kısa ama çok yakışıklı bir abimiz. 50+ gibi durmuyor asla.

soundtrack albümü ile kafayı yediğim 1997 yapımı david lynch filmi.

Bir böcek.

bu hissin adı farklı. korku değil tiksinti de değil daha çok ani hareketler yapıp uçan, sıçrayan, zıplayan hayvanları sevmiyorum. üstelik bunlar küçük ve eklem bacaklı. birinin beni parmağıyla bile dürtmesine tahammülüm yokken bu böceğin ve çekirge benzeri hayvanlaın üstüme sıçramış olabileceği fikri bile içimin inanılmaz titremesine ve üstümü başımı silkelememe sebep oluyor.

yazarken bi kaşınma hissi geldi abv!

hanımefendilikle icra ettiğim eylem.

imam nikahına sığınan gerzekler için değil bu yazacaklarım gerçekten nikahsız beraber yaşayacaklar için;
çocuk düşünülmüyorsa mantıklı olandır.

cilt için çok sağlıksız bir eylem. akneye, yağlanmaya, lekelere ve en önemlisi kirpiklerin dökülmesine sebebiyet verir.