Yaşadığımız apartmanın beşinci katında oturuyoruz. Evde bir şey unutmuştum o gün, ne olduğunu hatırlamıyorum. Annem sepetle yollayacaktı. Sepeti beklerken bir baktım, bahçe duvarının üstünde mavili beyazlı bir muhabbet kuşu. Biraz ileride duruyor, elimi yavaşça bahçe duvarına buraya gel der gibi vurdum. O da anladı mı yoksa öylesine bir geliş miydi bilmiyorum. Sallana sallana elimin yanına geldi, renkleri kirden soluklaşmış, sol kanadı kırık yukarıya bakıyor. Hemen bir kutu buldum, içine koydum. Uçamıyordu. Eve çıkarttım, gidip hemen kuş yemi aldım. Annem de suyunu vermiş. Yemeğini yedi, bir güzel de temizledik, ötmeye başladı. Ertesi günü veterinerlik fakültesine götürdüm kanadı için, oradaki hoca "kanadı kırılıp kaynamış, ameliyat olması lazım. Ameliyatta da narkoza dayanamaz, ölür. Böyle yaşadığı kadar yaşasın." Dedi.
İki yıl oldu, hâlâ bizimle bulut. Son bir yıldır koltuktan koltuğa uçabiliyor, baya da kelime öğrettik. Annem uçamıyor diye üzüldüğünden bazen parmağına alıp havaya kaldırıyor, evin içinde öyle dolaştırıyor. Son iki yıldır evin en gözdesi o. :)