alışılmış çaresizliktir.
geçmiş tecrübeler ket vurur, sevemezsiniz. kullanılmayan uzvun zamanla körelmesi gibi zamanla sevmeyi de unutursunuz. başkalarını boş verin de artık kendinizi bile sevememek yine 'zamanla' dayanılmaz bir hal alır. kendinizden kaçmak için başka başka kimliklere bürünmek zorunda kalırsınız. böyle böyle ömrünüzü tüketir yok olursunuz.
böyle mutsuz sonlu hayatlara sebep olmayın, sevdiğimize pişman etmeyiverin siz de bir zahmet!