confessions

bitli piyade

1. nesil Yazar - Şevkli

  1. toplam entry 318
  2. takipçi 32
  3. puan 8818

sarhoş

bitli piyade
olamadığım durumdur. içtiğimde hep kıyak olurum ama sarhoş olmam. sadece daha fazla konuşurum, anlatırım. tek başımaysam içer içer iyice suskunlaşırım. gerçi evde tek başıma olunca zaten saatlerce sessiz bir şekilde oturuyorum, değişen bir şey olmuyor.

tekila

bitli piyade
meksikalıların milli içkisi. içtiğiniz anda bi' şey hissetmezsiniz. etkisini takriben bi' 15 dakika sonra falan gösterir. ama sarhoşluğu en temiz sarhoşluktur, evet çabuk çarpar ama ne bira gibi tuvalete gitmekten heba olursunuz ne de votka gibi ertesi gün baş ağrısı sendromu. yalnız 5. shot'ı içtikten sonra mutfağa ince dilimler halinde limon kesmeye gidilmemelidir. zira kestiğiniz şey limon olmayabilir.

woodkid

bitli piyade
fransız klip yönetmeni, grafik tasarımcısı, müzisyen ve şarkı yazarı. bunun yanında birbirinin devamı niteliğinde güzel klipleri var.
ilk olarak iron şarkısının klibini ele aldığımızda; uyuyan çocuk, çapraz anahtar logolu kitap ve bayrak, savaşçılar, savaş, org borularıve dumanların ardında bir bilinmeyen bir kule.


en güzel şarkılarından biri olan run boy run' ının klibine baktığımızda bir önceki şarkıdaki kule, uyanan çocuk uyanmış ve kuleden koşarak uzaklaşmakta, yolda kendine eşlik eden yaratıklar var ve bulutların ötesindeki çapraz anahtar bayrağın dalgalandığı şehre doğru gitmekteler.


son olarak i love you şarkısının klibinde koşan çocuk yerde yatmakta ve yenilmiş. bir kilise orgçusu, aşkı anlatan şarkısı ve intiharı. çapraz anahtarlar gerçek olarak kilisedeki birinin elinde görülebilir, keza org boruları gerçek ve taştan benzer görüntüleri var. sonunda öyküde taşlaşan adam gerçekte de taşlaşan orgçuya dönüşüyor


yapılan kurgular tek kelime ile harikulade.

arriving somewhere but not here

bitli piyade
porcupine tree'nin 2005'te çıkarmış olduğu deadwing albümünün 5. şarkısı. şarkıdan öte porcupine tree'nin insanlığa armağan etmiş olduğu hutbedir. mükemmelliği sebebiyle şarkının sonunda bir yerlere varırsınız ama neresi olduğunu anlamazsınız. özellikle "all my dreams sacrificed" bölümünden sonra soloyla beraber kurban ettiğiniz rüyalar gözünüzün önünden geçer. bir yolun sonu şarkısıdır ve sağlığa zararlıdır.


sözleri:
never stop the car on a drive in the dark
never look for the truth in your mother's eyes
never trust the sound of rain upon a river
rushing through your ears

arriving somewhere but not here

did you imagine the final sound as a gun?
or the smashing windscreen of a car?
did you ever imagine the last thing you'd hear as you're fading out was a song?

arriving somewhere but not here

all my designs, simplified
and all of my plans, compromised
all of my dreams, sacrificed

ever had the feeling you've been here before?
drinking down the poison the way you were taught
every thought from here on in your life begins
and all you knew was wrong?

arriving somewhere but not here

all my designs, simplified
and all of my plans, compromised
all of my dreams...

did you see the red mist block your path?
did the scissors cut a way to your heart?
did you feel the envy for the sons of mothers tearing you apart?

arriving somewhere but not here

steven wilson

bitli piyade
porcupine tree'nin kurucusu. bunun yanında rogressive rock, krautrock, electronica, ambient gibi çok değişik müzik tarzlarıyla ilgilenen, gitarist, vokalist, piyanist, prodüktör, bestekar. 3 opeth albümünün prodüktörlüğünü yapmış ayrıca bu albümlerdeki piyano partisyonlarını da çalmıştır. yani tam bir müzik dehası.

porcupine tree

bitli piyade
üzerinde güneş batmayan ingiliz progressive rock grubudur. elektronik alt yapı ve progressive rock'ı daha iyi sentezleyen kimse yoktur. müziklerindeki uzak, soğuk, yukarıdan, dışarıdan bakan duygusallık şahsımın en fazla dikkatini çeken taraflarıdır. canlı performansları albüm kalitesinde, hatta daha iyidir. davul ritmleri içinize işler. prog rock dinlediğini ve sevdiğini söyleyen herkesin deneyimlemeden geçmemesi gereken gruptur.
diskografileri şöyle:
1991-On the Sunday of Life
1993-Up the Downstair
1995-The Sky Moves Sideways
1996-Signify
1999-Stupid Dream
2000-Lightbulb Sun
2002-In Absentia
2005-Deadwing
2007-Fear of a Blank Planet
2009-The Incident

black hole sun

bitli piyade
90'ların en sağlam soundgarden şarkılarından bir tanesidir. klibi insanı bunalımlardan bunalımlara sokar. ayrıca klibindeki kasaba düzeni, evleri, insanları bana edward scissorhands'i anımsatır. günlerdir evden çıkmayan ve hiç bir şey yapmadan oturan kişi, artık sıkıntıdan ölmek isterken kendisini bağıra bağıra bu şarkıyı söylerken bulabilir.
ama bu kadar basit bi şarkı nasıl oluyor da rock tarihinin en büyük başyapıtlarından biri haline dönüşebiliyor. sanırım bunun sırrı şarkının aşırı derecede kendinden emin ilerlemesi. çok yumuşak başlayıp canavarlaşan gitarlar, davulun tonu, nefis bir solo,cornell'in şarkının sonlarında derinden "black hole sun, won't you come" çığlıkları ve nefis bi final. herşey yerli yerinde ve olması gerektiği kadar bu yüzden de her dinleyişte insanı ters yüz ediyor.
9 /