1960 darbesine gelene kadar olan süreçte adı demokrat parti olan yapının halkı inim inim inlettiğinin gerçekliğini söylemek isterim. buna karşı çıkan bütün demokrasi çevrelerinin, en yoğun anti demokratik baskılara uğradıkları da doğrudur.
ve hatta bazı devlet büroklatlarının eşleri tutuklanmamak için adnan menderes'le yatmak zorunda kaldığı gerçekleri son dönemde gün yüzüne çıkmıştır. konuyla ilgisiz ama sormadan kendimi alamayacağım, hani komünistlerdi seks hayattında marjinal sapıklar?
fakat bütün bunlara rağmen, 1960 darbesi demokrasiyi değil sadece günü kurtarmıştır. o yıllarda hala genç sayılabilecek bir cumhuriyetin hayatını karartmıştır. iktidarlardan ezilen halklar, kendi haklarını demokratik yöntemlerle arayacaklarına ''amaan zaten ordu gereğini yapar'' gibi ahlaksız bir kolaycılık uykusuna dalmıştır. 1960 darbesinden sonra başarısız en az 12 darbe daha sayabilirim. genç türk subaylarında darbecilik zehri habis bir ur'a dönüşmüştür.
1964 yılında ismet inönü kıbrıs'a çıkarma yapmanın uygun olacağını görüp, ordunun bu konudaki görüşünü ister. oysa orduda güç kuvvet yoktur. bence bunun asıl sebebi, o darbeden sonra türk ordusunun subayları sabah erken kalkıp darbe düşlemekten dolayı, gerçek görevleri hakkında taktik ve strateji geliştirmekte antremansız olmalarından gelir.
1980 darbesi ise bu ülkenin başına gelen en ahlaksız şeydir. 1983 seçimlerinde turgut özal, her mahallede bir milyoner şiarıyla yola çıkmış fakat başaramamıştır. lakin darbeciler her mahallede, demokrasi, beraber yaşama bilinci, ve en ufak insan erdemlerinden bile yoksun insanlar yaratmayı başarmışlardır.