zaman geçtikçe, eski acılarıma baktıkça, ruhumun teninin genç bir ağacın gövdesinin kalınlaşması, kabuklaşması gibi kalınlaşıp duyarsızlaştığıını hissediyorum. daha sakin, daha dingin oluşum, bir şeyleri dert etmeyişim, sanki hep geçen zamanın bana kazandırdığı mecburi sertleşmenin getirisi. büyüyor ya da büyüyemiyor olmanın sancısı dolaşmıyor damarlarımda. göğü ve toprağı ve suyu gördüm. yaşamak geçmiş ilkbaharını, yazı izliyorum.