8. sınıftayken en önceki evimizde oturuyorduk. müstakil ve bahçesi olan bir evdi. bahçede depo vardı. bir keresinde eve akrabalar misafirliğe gelecekti. onlarla karşılaşmak istemiyordum. dışarı çıkacaktım. fakat biraz gecikmiştim. pencereden arabayı karşıya park ettiklerini gördüm. beni görmesinler diye mecburen hemen pantolonumu ve gömleğimi alıp evden telaşla çıkıp kendimi depoya attım. orada pantolonumu giyerken artık her ne lanet olasıca sebepten oldu bilemiyorum ama deponun kapısı açıldı. kapı açılır açılmaz omzumda gömlek ve giymeye çalıştığım bir pantolon ile beni tüm gelen akrabalar naklen gördü.
çok utandığım ender anlardan biridir hayatımdaki...