aile

medeniyet denen tek dişli canavarın o dişle benliğimizi ısırdığı ilk bölge.
şerh: prangadır.

Hayatının belli bir döneminde herkes için terketmek istediğin , 5 para etmez insanlar için sırtını dönüpte yediğin ilk tepükte tek aklına gelenlerdir. Çıkarsız koşulsuz şartsız severler. Seversin. Ama bazen de en çok kazığı onlardan yersin.
Tecrübeyle sabittir. !

Doğuştan bir tolerans beslediğimiz ve vazgeçemediğimiz kişilerdir. Belirli bir düzeyde üzecek hareketlerini bazen üzülerek görmezden geliriz. İnsan için aile kalbinden bir parçadır her zaman aklında olan. Uzakta olsalar da bu dünyadan çoktan göç etmiş olsalar da insanın içinden söküp atamadığıdır. Bazen kan bağı olmadan bu aileye birkaç kişi eklenir. Arkadaş, eş gibi. O arkadaşı dışarıdan asla görmezsin. En azından gerçekten dostluk, arkadaşlık kavramını doğru, bilinçli bir şekilde biliyorsak ayrımını bile yapmazsın. İşte o şanstır. Büyük bir şanstır.
En çok aileye üzülürüz, en çok aileye kırılırız, en çok aileyle mutlu oluruz. Nerede oldukları fark etmez ama iyi ki varlar. Benim için ailenin tanımı sınırsız tahammül kaynağıdır ve öyle de kalacaktır.

Destek, mutluluk kaynağıdır.

İnsanın dünyada sahip olduğu tek varlıktır. Kan bağı çok başka bir şey. Karından vazgeçersin ama kardeşinden geçemezsin.

koca, karı, çocuklar, kardeşler vb.nin oluşturduğu, toplum içindeki en küçük bütün.

Bazen kolunuz, kanadınız; bazen kanayan yaranız. İster kan bağı olsun ister olmasın aile kavramı yücedir.