...gençlik dönemlerimden bir zaman...
atina sokaklarında yine yolumu kaybetmişim. insanların kavgalarına ve kahkahalarına şahidim her zaman ki gibi. kalabalığın önündeki kişiyi gördüm. bu o'ydu. gülümseyerek bana yaklaştı ve ' seni tanıyorum.' dedi. Ben ise ' kendimi iyi saklayamadım mı ?' dedim. 'kaybolmuş numaran bir işe yaramamışa benziyor.' dedi. haklıydı. Aslında yüce perikles'in ne yaptığını merak ediyordum. o ise beni tanımıştı.
'büyük bir uygarlık kuracağım. adım sonsuza kadar yaşayacak. ve bu akropolisi yapmamda yardımcı olanda' dedi. 'şüphesiz' dedim. İlk taşı kaldırıp koydum.
Dediğim gibi adı yaşadı kendisi değil...