“alegori”nin yunancası allos ile agoreuein kelimelerinden oluşur ve “başka şey söylemek” anlamına gelir. bu, retorik metaforla, ilk anda hemen anlaşılmayan ve kelime anlamından farklı olan soyut bir kavram, somut bir imge yoluyla ifade edilir. bu imge genelde doğadan alınır ve bir insan, canlı veya cansız bir varlık veya bir eylem başka bir şeyin simgesi olarak kullanılır. dolayısıyla alegori; figüratif veya mecazi veya gayri mecazi bir imge yoluyla “başka bir şey söylemek” anlamına gelir.
modern batı geleneğinin tersine ortaçağ insanları için alegori ve simge aynı anlama gelir ortaçağın, yeni-platoncu metafiziğinin yoğun etkisi altındaki patristik gelenekten miras aldığı evren kavramı, bir simge sistemi ve tanrı'nın, insanlara ahlaki ve dini hakikatleri açıklayan mecazi dili olarak algılanır. doğal dünyanın gerçeklerinde tanrı'nın izleri aranır. hayvanlar, bitkiler ve mineraller tasvir edilip incelendiği zaman amaç sadece özelliklerini tanımak değil, aynı zamanda onların ilahi anlamlarını keşfetmektir. johannes scotus eriugena'nın de divisione naturae'da kullandığı ünlü bir cümle, bu “metafizik pansemiyotiği” çok güzel ifade eder: “görünür ve somut olup da soyut ve kavranabilir bir anlamı olmayan hiçbir şey yoktur.”