yıllar boyu antipati beslediğim bir projeydi büyük ev ablukada. ama bu şarkıyı keşfettiğimden beri doyamıyorum dinlemeye. sözler müthiş, çok belli ağır ,aksamış şeyler olmuş ama büyütmüş ablukayı, sound zaten halihazırdaki türk müziğinin çok üstünde bir kalitede.
sözlerini de şuraya bırakayım da tam olsun:
Sonu gelince bi yolunu bulur, bana hiç acımaz
İzimi süreri kokumu alır, beni yakalar
Kaçamıyosan, kovalanmanın da cehennemi var
Arayan bulur, inleyen ölür, mevsim zaman
Ağız tadıyla bi çekip gidemedim, çekip gidemedim
İnsan eti ağır çektiğim kahır, ayağıma dolanıyor
Ben harbiden ben miyim? Üzerime gelmeyin
Becerebilirsem ufalanıyorum
İnsan büyüdükçe -kusura bakma- giderek kendine benziyor
Ben bi beni bulup içine girip saklanırsam, kim beni bulur?
Olduğum gibi, olduğum gibi, olduğum gibi bul
Ben her zaman ben miyim? Cinayetler miyim?
Gebere gebere çoğalıyorum
Neden hep böyle, mağlubiyetler, giderek üzerime yakışıyor
Ben bi beni bulup içine girip saklanırsam, kim beni bulur?
Olduğum gibi, olduğum gibi, olduğum gibi bul