evlenme kararı alana kadar garip ve anlaşılmaz gelir. hatta ne yalan söyleyeyim, böyle sosyal medya ortamlarında nişandan oradan buradan resim paylaşan arkadaşlarıma boyut değiştirmiş gibi bakıyordum. resimlerden birinin içinde yer alana kadar böyleydi.
eski samimiyetin kalmaması bence medeni durumla değil yaşla, artan sorumluluklar ve meşguliyetlerle alakalı. eşim arkadaşlarımla görüşmemi, bağımı koparmamamı telkin ediyor tam aksine, ama bende pek görüşecek, takılacak hâl kalmadı. eskiden barlardan çıkmazdım, konserden konsere gezerdim şimdi kalabalık bir ortamda durmaya tahammül edemiyorum. kadıköy'e aşıktım mesela, şimdi hiç gidesim gelmiyor. muhtemelen bir çok arkadaşım "evlendi ve değişti" şeklinde yorumlayacak, fakat pek öyle değil.
neyse, güzel bir şey. özgürlüğümü kaybetmek -eskiden en büyük korkum ve önyargım buydu- şöyle dursun, daha özgür hissediyorum. o kadar öcü bir şey değil yani.