insanın gözünden yaş getirebilecek duygu yoğunluğunda anna ahmatova şiiridir.
aynı bardaktan içmeyeceğiz
ne sıcak şarabı, ne suyu,
kuşluk vakti öpüşmeyeceğiz,
pencereden bakmayacağız akşama doğru.
sen güneşle soluklanıyorsun, ben ayla,
ama düştüğümüz aynı sevda.
sadık ve sevecen dost, benim yanımda,
senin yanındaysa neşeli bir sevgili.
gri gözlerindeki korkuyu anlıyorum sanma,
ve bu çektiklerimizin sensin sebebi.
sıklaştırmıyoruz ayaküstü buluşmalarımızı.
ne çare ancak böyle koruyabiliriz huzurumuzu.
şiirlerimde yalnızca senin sesinin ezgisi duyulur
senin şiirlerinde benim soluğum eser.
bir ateş ki, ona kim dokunur,
buna ne korku, ne unutuş cesaret eder
ve bilsen nasıl hoşlandığımı
seyretmekten senin kuru, pembe dudaklarını.