nevi şahsına münhasır kelimesinin vücut bulmuş hali, sarılacak mesafede kilometrelerce uzak olan kıymetlim...
dünya üzerinde yaşadığım hiçbir acımı hiçbir zaman anlatamayacağım ama herkese kol kanat gerecek kadar vicdanı büyük adam...
minicik bir çocukken, ellerini şefkatini hissedebilirim umuduyla üstüm açık yatarken, bir kerecik örtmeyen ama dizim kanıyor diye bayılacağını söyleyip kaçan güzel yüreklim...
ne yapsam ne desem bendeki tanımını ifade edecek yeterli kelimem yok. hem artık biliyorum, babalar çocuklarını nasıl seveceklerini bilemeseler de her koşulda gerçekten çok severler değil mi babam?