baba

pestenkerani
Şam ve iskele versiyonları da olan biyolojik aidiyet ile argo lisanında cana yakın ve kalender büyükler için küçüklerin hitap ettiği mazruf. insanın bir zamanlar hücrelerinde dolaştığı biyolojik üst katman, zaman içinde, annenin rahmindeki tarlada yuvalandıktan sonra, neseb oluveriyor. Bazılarımız için boktan bir hikâye, bazılarımız için uzun mu uzun hikâyat. Benim için mini öykü sadece. Sessiz, sedasız, getirdim ve olmuşsun artık diyen, öyle davranan bir adam. Birkaç cümlelik öykü. İlk cümlesi hoşnutluk, ikinci cümlesi aidiyet hüznü, üçüncü cümlesi minnet olan bir öykü. E zati insan, aidiyet, hüzün ve minnet ekseninde hayat sürmekte. Minnet bilmezler üçgeni yerleyeksan edip iki uçlu hayat sürer, o da başka bir konunun içeriği. Öykü. Babamın da uzun hikâye olduğunu düşünemiyorum... sanırım ilk sayfalarda sıkılır, balkona çıkar sigara yakarım.
bu başlıktaki tüm entryleri gör