biz cemal Süreyya gibi şiir yazdıracak baba olabildik mi?
sizin hiç babanız öldü mü
benim öldü kör oldum.
diye beyaz kağıda mürekkep akıtacak kadar.
mesela can Yücel gibi
"ben hayatta en çok babamı sevdim" dizelerini sarı saman kağıda acıtarak döküldü mü?
bırakın şiir yazmasınlar, zaten şiir de edebiyat da hela duvarlarında grafitti.
Ben hayatta en çok babamı sevmedim ama ölümüne en çok benim ağladığımı söylüyorlar tanıyanlar.
oğlum sık sık "ben babamın oğluyum" arabesk türküsünü söylerdi 10 yaşlarında.
Ben hiç övünemedim babamla.
parasız yatılı sevgisiz oluyor.