Romanı veya Edebi tarafını bilmem ama reel hayatta , küçükken oğullar babayı bekler , babalar vakitsizlikten ilgilen(e)mez
Sonra babalar yaşlanır , oğullar büyür , bu sefer oğullar vakit ayıramaz.
En ilginç tarafı da babaların o kadar gün görmüş olmalarına rağmen , bir durum karşısında oğullarından fikir istemeleridir.
Bu da bir oğul için yeterli derecede gurur kaynağıdır.