bazı insanlar diğerlerinden daha yalnızdırlar. tamamen yalnız olan birinde açıkça davranış bozuklukları vardır. umutsuzluk ve düş kırıklığı onu hayattan bezdirmiş olabilir. böylece artık ''normal'' bir insan gibi davranamıyordur. normal insanlar başkalarıyla anlaşırlar. çünkü onlara ilgi duyarlar. bunu yaparlar çünkü; başka insanlara duydukları bu ilgi, onlara kendilerini iyi hissettirir..
zira bir insanın sadece kendi dünyasında hapis yaşaması, onu kaçınılmaz olarak ruhsal körelmeye yöneltir. birçok yalnız insanın kendi varoluşların da agorafobiye benzer bir şey vardır. küçük dünyalarını oldukça dar bir biçimde kurarlar. eğilmez ve bükülmez olurlar. dış etkilerden oldukça kötü şekilde etkilenirler. duygularını, hissettiklerini başkalarıyla kıyaslama olanağı bulamadıklarından, yani bu durumdan yoksun olduklarından, başkalarındaki ve kendilerindeki birçok şeyi yanlış değerlendirirler..
başka insanlarla iletişime geçme isteği ve başkası için kaygılanma, insanın kendi dar sınırlarından bir çıkış yoludur. sözlükler bunun için iyi birer fırsat verir bizlere. yalnızlığı gidermenin, kendin için ve başkaları için bir şeyler yapmak istemenin en iyi yolu, karşındakiler için bir şeyler yazmaktır. insanın kendi ruhu için önemlidir bu. ve bu bazı insanlar diğerlerinden iyi ki daha yalnızlar..