bilimsel bakış açısının getirdiği çözümleyici tutum insanın ne zihnini ne de ruhunu deşarj edebilir ki, analitik düşüncenin potasında parçalanmış düşünceler, veriler, senteze ulaşıncaya kadar insanın içinde birikir ve bu birikim kendine has mutsuzluğu getirir. bilimsel bakış açısı hakikatini "nasıl?" sorusunda araken sürekli bir yanlışlanabilirliğe ( hataya ) ( Bilmin kendi altını oyan bir aşırılık doğurması anlamında, semptomları da ele almak gerekir. Her bakış açısı başka bir şeyi dışarda bırakır ve diyalektik çaba tam da bu aşırılığı içerme ve izah etme çabasıdır. bilmin yanıt veremediği yahut kanıtlayamadığı konular hakkında; büyük ihtimalle zamanın sonuna kadar da gerçekliği ortaya çıkmayacağı konular hakkında hatalar yapılacak ve bu hataların çoğalıp yayılması doğasında olacaktır. ) ihtiyaç duyar ve bu süreci basamakları bilmeye yönelik bir tutumdan ötesi değildir. ontolojik anlamda bilimsel bakış açısı "neden?" sorusu ile ya da nedensellikle ilgilenmeyi çok uzun zaman önce bıraktı. bilimin gözünü dikkitiği hakikat, "how stuff works" sorusundan ötede değil. buradan bile bilimin aydınlatıcı özelliği yanında ruhsuz ve soğuk yanını görebilmek mümkün. bilimsel bakış açısınında insan kendi kendini yeni sorularla meşgul ederken ancak merakını doyurma tatmini sonsuza giderken limitini görmeyi umabilir. bu bir derşarj değildir, aksine şarjdır ve insana attığ her adımda ağırlığını arttırak hissettirir.
söz konusu deşarj ise bunu felsefede bulmak olası değil. felsefe sorgular ve her sorgulamanın neticesi parçalanmadır ki, bu parçlar zihin odalarında kaos getirir. insan bu düzensizliği toplamak için çaba sarfeder ki bu çok yorucudur. varlığın "neden" sorusu altında incelenmesi bile sonuca götürmeyeceği için rahatlama getirmez. deşarj olmak isteyenleri inancın dünyasına almak en doğrusudur çünkü anlam üzerine sorulabilecek her sorunun cevabı bir şekilde verilir ve alınan her cevap da bir tatmin yaşatır. zihinde her şey yerli yerine oturmuş, ve içindeki kaosu toplamış insan deşarj olabilir. dini bir toplantıda akıldaki her ayrık düşünce bir değer vasıtası ile toplanır. dinlenmiş ve biraz tatile çıkarılmış bir akıl, toplanmış bir zihin rahatlamak için yeterlidir. o yüzden bilimle deşarj olmaya çalışmak yerine tüm nedenselliğe verilen cevapların cümbüşünde bir deşarj olma durumu sanki daha mantıklı.