Ben yaptım bunu. Hafif esintili bir mayıs akşamüstüydü. Gök kızıllaşmaya başlamışken. Zaten yolunda gitmeyen şeyler vardı. 2 ay önce de o mesajla bitirmişti, ben istanbula gidip görüşüp düzeltmiştim arayı. Sorun yoktu. Sadece mesafe. Uzaklaşmıştık. O gün konu konuyu açtıktan sonra ben onun bu kadar soğuk olmasına sinirlendim, biraz sitemkar bir mesaj attım. Yine aynı soğukkanlılıkla cevap verdi. Ben artık bu soğukluğa dayanamadım.
Bizim eşiğimiz de buymuş atlamadık, içine düştük ve kalkamadık. 2 ay önce bitmesi gerekiyormuş hata ettim kusura bakma. Yaşattığın her şey için, son 9 ayı saymazsak birlikte ve güzel geçen diğer 2 yıl için teşekkürler. Her şey gönlünce olsun. Hakkını helal et. Allaha emanet ol.
Yazdım gönderdim. Biten sigarayla diğerini yakarken bir damla yaş süzüldü pantolonuma damladı. Muslukların kontrolü bende gibiydi. Bıraksam açılacak tutsam tutarım. O arada aradı. Açmadım. Konuşalım bari yazdı, gerek yok belki yıllar sonra karşılaşırsak konuşuruz, arkadaş değiliz artık dedim. Peki dedi o da iyi dileklerini sundu. O gün bugündür konuşmuyoruz. Karşılaşmadık da. Zaten öyle bir imkan yok.
Olaylara farklı anlamlar yüklemek saçma geliyor bana. Sonuç odaklı bakmak gerekiyor. Sonuç ne? Ayrılıyorsun. E bittikten sonra ne önemi var onun bunun şunun. Bitti. Net.