Beraber geçirdiğimiz kışlar geliyor aklıma. Kar yağıyordu böyle ama ben hiç üşümüyordum. Kaç kış hiç üşüdüğümü hatırlamıyorum. Sesini duyma hevesi dışında beni yağan kardan alıkoyan bir şey olmadı aslında. Geceleri, uzun geceleri sevdim çünkü tıpkı böyle bir gece gibi diz dize yudumlamıştık mutluluğu.
Bugüne kadar yokluğuyla sınandığım insanlar arasında kimse olamadı sen gibi. Uzaklaşırdın, susardın, vurur kapıyı çıkardın dert değildi. Sen benimdin. İç denizlerime aittin ve istediğin yere yelken açabilirdin yine içimde. Geçmişimde senden yana açılmış sayfalar ayrıca parıldardı. Utanırdım öncemden sonramdan.