bebeklik sonrası ergenlik öncesi dönem.
insanı kötü kılan şey ölüm ve açlıktır. güç sorunu da bunlardan doğar. bunun en büyük göstergesi bence çocukluktur. çocuklar ne ölümden, ne açlıktan ne de güç mücadelelerinden bir yetişkinin korktuğu şekilde korkar. koruyucusu, besleyeni vardır çünkü. hepsi bir şekilde bir arada oynamayı başarabilir. bir canlı ne zamanki hayatta kalmak, aç kalmamak güçlü olmak için mücadele etmeye başlar, saf ve iyi halinden uzaklaşır. bu yüzden o güzel bulunan çocukluk veya hayvanların tatlı hali, olması gereken hal değildir. biz büyüyünce kirlenmez dünya, dünyanın bizi neye hazırladığını büyüyünce anlarız. çocukluk acı bir güven yanılsaması sadece. bu çirkin halimiz, asıl gerçeklik bu.