ben babamın ölümüne sebep olan kişiyi bile affetmiş bir insanım. özellikle yaşlılara karşı büyük zaafım vardır. çalıştığım hastanede bir sürü günahkar yaşlı mahkumla muhattap oluyorum. korkunç suçlar işlemişler. ama hepsi benim gözümde zavallı hasta ihtiyarlara dönüşüyorlar.
fakat bu devlet'in bugünkü çökmüş halini görünce hiç bir şefkat geçmedi geçemedi içimden. bu halimle övünmüyorum. hatta utancımı anlatıyorum. özeleştirimi veriyorum.
bu devlet'in faşist denebilecek politikalarıyla falan ilgisi yok kendisine karşı şefkatsizliğimin. milleti deve yüküyle soyanlara milli masallar ve soslarla sahip çıkmasını midem kaldırmıyor.
çocukluk yerli malı haftalarının milli gururuydu tarımda kendi kendimize yetebilmemiz. tarımda bile her şey dışarıdan dolarla artık. bu anti milli politikalar içinde milleti milli yalanlarla avutan kişidir bu devlet.