beni çok hüzünlendiren bir bir cemal süreyya şiiridir. aklıma değerli dostum mehmet pişkin geliyor. hayır mehmet'le sağlığında hiç tanışmadık. ama ölürken benimle dertleşen bir adam işte. belli ki şu dünya oturup içilecek çok güzel bir insan kaybetmiştir. neyse, mutlu gitti çocuk. ölürken benimle dertleşti. bu şiir ankara'da yazılmış bir şiirdir aynı zamanda. ankara bir zamanlar yaşamayı en çok sevdiğim şehirdi. en güzel yıllarımın geçtiği şehir. şimdi çok uzaktayım hem ankara'dan hem o yıllardan. neyse.
bahar mezarına gömsünler sizi
yapraklar gibi buluştunuzdu
kokular gibi seviştinizdi
bahar mezarına gömsünler sizi
yaz mezarına gömsünler sizi
ilk kezmiş gibi buluştunuzdu
son kezmiş gibi seviştinizdi
yaz mezarına gömsünler sizi
güz mezarına gömsünler sizi
salkımlar gibi buluştunuzdu
ağular gibi seviştinizdi
güz mezarına gömsünler sizi
kış mezarına gömsünler sizi
sokaklar gibi buluştunuzdu
çarşılar gibi seviştinizdi
kış mezarına gömsünler sizi