emrah serbes'in erkek çocuk hikayelerine yer verdiği, gülmekten karnınıza sancıların girmesine sebep olacağı gibi uzak çok uzakta bir yerlere dalıp gitmenize de yol açacak öykü kitabı.
çocukluk zamanlarını eski bir sevgiliye benzettiğimizde, unutmaya başladığımız o anların kekremsi tadını şu kısım çok güzel özetliyor;
unutmanın acısı, ayrılığın acısından farklı. ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. yani birini er geç unutmaya mahkum olduğunu bilmenin kasvetinden bahsediyorum. birini yavaş yavaş unuttuğunun bilincine vardığın anların sıkıntısından bahsediyorum. o kişinin parça parça silinip alakasız hatıraların arasına karışmasından bahsediyorum. belki de neden bahsettiğimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum, vasıfsız keder.
(denizin çağrısı sf 78)