kavuğunu rasim öztekin'e devretse de, türkiye'de meddahlık geleneğini sürdüren biricik, eşsiz insan.
benim için çok değerli biri olarak kendisini mütemadiyen takip eder, kâh kahkaha atar, kâh saz eşliğinde söylediği türkülerle hüzünlere gark olurdum.
geçenlerde şehrime geleceğini duydum. ve "katiyen kaçırmamalıyım" dedim. bilet işini son dakikaya bıraksam da; bereket, sahneyi tam cepheden gören bir yerde oturarak soluksuz izledim. gösteri kısa sürmüştü. bir de bu güzel insan, oyuna gayet enerjik girse de sanıyorum hastalığının etkisiyle uzatmadı oyunu. dakikalar ilerledikçe enerjisinin düştüğü çok açıktı. ilk bölümü de bir anda bitiriverdi zaten "ara verelim" demeden. bunun burukluğuyla bitmiş olsa da oyun, benim için yaşayan bir efsane olan ferhan şensoy'u görmüş olmak muazzamdı. gösteri öncesi "kayda almayın" minvalinde bir şeyler söylese de, oyunu bitirip seyirciyi selamlarken o anı ölümsüzleştirmesem kendime kızardım.
korkak medya tarafından öldükten sonra kıymete bindirilecek kişilerden olacak muhtemelen. iktidar yalayıcıları seni yeni nesle pek tanıtmasa da bizler geride bıraktığın eserlere bir şekilde ulaşarak daha çok tanımaya ve tanıtmaya devam edeceğiz seni. kendine has tavrınla seviyoruz seni büyük usta.