"insan bir kere birine geç kalır ve
bir daha hiç kimse için acele etmez."
yaşar kemal
Tipik umutsuzluk. Aynısı sabahattin ali'de de var. Ahmed arif'i severim bu konularda ben. Leyla'sına olan deli dolu duygularını. Beklemek, geç kalmak, erken gitmek demeksizin. Hayatı bir tek tecrübeyle ipotek olarak vermek mümkün mü sizce? O “biri” her zaman beklenen ve gidilen biri olmayabilir. Sanılabilir sadece. Bir aşkı tek başına yaşamak; ötekini buna dâhil etmeden yaşamak daha kolaydır. Kolaydan ziyade insanidir. Küllenip gider acılar. Bazen kader yolundan şaşabilir bilinci ve kalbi prangası altına alabilir. Ve insan, kendi marazili takıntılarını tipik bir şekilde yukarıdaki dizelerle mazur gösterebilir.