"Benim komediler yazdığımı duyan bir Alman profesör;
"Akıntıya kürek çekiyorsun." demişti. "Bu memlekette çocuklar bile gülmüyor, çocukları bile gülmeyen bir milleti güldürmek, Müslüman mahallesinde salyangoz satmak gibi bir şey." Aldanıyordu halbuki.
Bu millet Nasreddin Hocasına, İncili Çavuşuna, Bekri Mustafasına, Bektaşi fıkralarına, taşlama skalası çok dar da olsa Meddahlarına, Ortaoyuncularına, Karagözcülerine, dolu gönül gülmüş. Kuyruk acılarını gülmekle boşaltmaya teşne olduğunu her vesile ile göstermiş.
Nitekim aynı profesör, Köln'de Keşanlı Ali Destanı'nı seyreden işçilerin içten gelme kahkahalarını bir rastlantı eseri bizzat görüp yaşayınca ilk teşhisinde ne kadar yanıldığını dakikalarca süren bir özürle belirtmişti."
Sözlerine sahip yazar.