Evimde bir köpek besleme macerasına girer girmez annem tarafından "Benim evim hayvanat bahçesi değil!" çığırışlarıyla evden bana sorulmadan gönderilen, köpeğe bakamayacağıma karar verip aldığım yere verdikten sonra ise pet shop'taki yerinde artık yeller estiği için geri alamadığım Suriye cinsi canım ciğerim.
Madem artık Fıstık'ım da Mei'im de yok, geçmişe bir sünger çekecek ve yarın iki adet yavru gonzales hamstera sahip olacağım.
Konu hayvanlar olunca atarım da giderim de içime kaçıyor, bebek oluveriyorum. Ha bir de hayvanlar kadar sevebildiğim bazı insanların yanında, ki 30 yıllık hayatımda bu kategoriye giren insan sayısı bir elin parmaklarını geçemedi.