Bugün bir hevesle mutfağa girdim ama bir taraftan da korkuyorum çünkü kendi evimde olmayınca başka yerlerde yaptığım her şeyi elime yüzüme bulaştırıyorum. Bakın bu bir lanet ya aynı şeyler burada da var işte yap aynını olmuyor ama tutmuyor bir türlü. Neyse..
Bir umutla girdim mutfağa dedeciğime portakallı kek yapayım dedim. Fakat şeker hastası olduğu için malzemelerle falan da oynuyorum dokunmasın diye. Bir hevesle yaptım keki attım fırına kokusu harika geliyor ama tepsi ölçüsü falan farklı diye korkuyorum kabarmayacak diye. Ve tabi ki kaçınılmaz sonuç! Kabarmadı ya. Adam hevesle kek bekliyor ne söyleyeyim al bisküvi mi ye diyeyim? O kadar ki kabarmamıș. İşte o an tüm hevesim neşem yerle bir oldu. Yine de bayıla bayıla yedi canımın içi. En azından tadı güzel, öyle avutuyorum kendimi napayım..