ilişki konusunu ayrı bir yere kaldırırsak (iki kişinin bağı, hayatı devam ettirme vs.) kendimi hicbir yere ait olarak goremiyorum. bir seyler kırılıyor, eskiyor, kayboluyor, yırtılıyor... ilk italya'ya gittigimde yasamistim bunu. ne evi ozledim, ne odami, ne de sokaklar. biraz da ulke yasantisi bunu yapiyor. cok sevdiginiz insanlari ozluyorsunuz zaten ama olay biraz da maddiyata onem verme ile ilgili. dedim ya hani iliskideki olaylar baska.
insana boyle davranamazsiniz eger insansa. obur turlu, duvarin soguk tarafinin sizi ozleyecegini sanmiyorum bile.