hayatın acı verici unsurlarından biri. neden, insan karşısına çıkan bir değer ; bu olgu ya da kişi olur, içselleştirir ? hayatın boşlukları o kadar sert ki her daim dolmayı bekler. bir dokunuşa hasret kalan bir bünyeye yalnızlığı sormak epey zordur..
İnsanoğlunun kendini kandırmasıdır içsellik. gece yatağa uzanan birinin rüyasında gerçeklik tarafından kabul görmeyen rüyalarına tutunmasıdır. basit bir dokunuş bu, sadece kalbin yokluk çektiği atmosfere bağlı..
kimse düşünmez bir boşluğun başka biri ile dolacağının mümkün olmadığını. bu kadar basitliğin içinde elinde bir şekerle avunan çocuğun masumluğu ile sevinir insan..