maalesef son derece içimize kapandığımız ve kendimizi korumaya altına aldığımız için ilişkilerimiz yapay, fiziksel zevkten ibaret. kendimizi derinden derine inceleme şansımız olsaydı bunu yapabilseydik, o zaman freud'un gözüyle değil de kendimizi olduğumuz gibi görürdük. her gün nasıl yalnızlaştığımızı, etrafımızı nasıl bir korku ve direnç duvarıyla çevrelediğimizi fark ederdik. insanoğlu kendini başkalarından ayırmak için çevresine duvarlar örüyor. her gün biraz daha, daha yükseğe çıkarıyor tüm bu setlerini. işte bu ayrışma ilişkinin önünde gerçek bir engel oluşturuyor. ah freud ah! hepsi senin suçun...