Çok net hatırlıyorum. Okula ilk gün beni abim bırakmıştı.
Bahçede beni sıraya koyup,çantamı sırtıma taktıktan sonra eve doğru yol aldı. Ben de mutlu mutlu içeri girmeyi beklerken,arkadan gelen biri burası benim diye beni dövmüştü. Ve o gün abim eve varmadan ben eve varmıştım. Ağlaya aglaya.
En dramatik yönü de şu. İyi gün sırada bana elindeki yiyeceği uzatan arkadaş o gün benim yüzümden çöp kutusu dibinde tek ayak durdu. Çünkü abim beni tekrar sınıfa götürüp, öğretmene durumu anlatmasından sonra,bana karışan kişiyi yanlış teşhis ettim.
Kardeşim inşallah hakkını helal etmişsindir.