okuduğum ilk dostoyevski kitabı. aslında cin ali, ayşe ile karga kardeşin maceraları, tayyip kömürlükte gibi çocuk kitapları sonrasında okuduğum ilk adamakıllı kitaptır.
kitap adamdı evet ama ben ergendim ve de kitap akıllıydı ama ben biraz alıktım sanırım ki kitabı okurken gaza gelip -ilham alıp- ilk aşk mektubumu yazmıştım. lisede boyumdan büyük cümlelerle dolu mektubu laaps diye vermiştim kızcağızın eline. iadeli taahhütlü. okumamıştı bile. hatta yırtmış ve yırtığını çöpe bile değil yere atmıştı. çöpe bile layık görmediği mektubum doğada çözünmüş bile olabilir, aradan öyle de uzun zaman geçti. şu an kızın ismini bile hatırlayamadığımı fark ettim. hiç elle tutulur bir tarafı olmayan tuhaf bir anı.