Son birkaç zamandır benim bu. Çevremdeki insanları uzaktan şöyle bir süzüyorum, hayatıma bu zamana kadar neler kattıklarını ve benden tam olarak neler götürdüklerini hızlıca gözümün önünden geçiriyorum, kalmaları gerekenlere olduğumdan daha sıcak davranıp gitmeleri gerekenleri hiçbir açıklama yapmadan sessize alıyorum. Bunu yaparak nasıl bir huzura erdiğimi anlatmaya gücüm yetmez.
Bu arada sözlük özelinde konuştuğum falan düşünülmesin, hiçbirimizin hayatı elbette sözlükten ibaret değil. Umarım yani.