Hayata manifesto veren insanların arkada bıraktıklarına bıraktıkları satırlar bütünü. Her intihar bir not hak eder. Faraza, sözün gelişi, ben intihar etsem destan yazarım. Kâlû belâ'dan olaya girer, levhi mahfuz'dan çıkarım. Derim mesela:
Bana Fatiha okumayın, Fatiha diriler içindir. Mırra için, çocuklara şeker dağıtın. Uyamaya göz yumduğunuz zaman beni düşünün, ki en masumane düşlerinizin kıyısında olayım...
Mecnun'a söverim belki, Leyla'ya kirli sözcükler bezerim. Anadolu kadınlarından değil garp ahalisinden bir kadına şiir yazarım. Ona Virginia ismini veririm. O da bana bir mektup yazar, mektupta onun ikinci kocası olurum...
İmâm ben için fasık der belki, annem ağlar, karım kırılır, oğlumun boynuna acı bir masal ilişir, kızım bağcıklarını dert eder, küser, kızar ve ağlar.
Olanı, olacak olanı, olmamış ve olmayacak olanı birbirine öyle bir kararım ki, benden geriye biraz dervişlik, biraz delilik, biraz da ben Kalır.
Ben ka, sa oğlu ka.