Nemli sokak kaldırımların köşelerinde bitmiş bir Çimen bazen, bazen elleri kirli çocukların Çimenlerinde ellerini sildiği bir şehir...
Bir ucu Araf İstanbul'un, bir ucu yetim kalmış bir çocuğun gözyaşlarının günah kasesi.
Ve öyle yorgun ki İstanbul bir fahişenin morarmış gözaltılarını kıskandıracak kadar.
İstanbul aşk, İstanbul hüzün, İstanbul hasret, İstanbul yalnızlık ve İstanbul işlediğim tüm günahların yegane sahibi.