ne dün ne de bugün izmir marşını gururla söylemedim. hatta hiç söylemedim. rica ederim herkes ''herkes'' yazarken daha dikkatli olsun. fakat herkesin bu marşı gururla söyleme özgürlüğü var tabii. lakin kimse kimsenin boğazını marş söylüyor diye sıkmamalı ve sıkamaz. önce içimden boğazı sıkılan genç için ''kardaş elin armut mu topluyordu? sen neden yaşadığın fiziksel saldırıya karşılık vermedin?'' demek geçti. sonra bundan utandım. burası teksas mı canım dedim kendi kendime. boğazı sıkılanların hukukunu koruyacak bir hakim, savcı, polis yok mu? nasıl tehlikeli ve zehirli bir dildir bu söylem.
fakat sonra canlı yayında diri diri yakılmak istenen ana muhalefet liderimiz geldi aklıma. ve öldürme girişiminde bulunanların sertbest bırakılması.
hukuk hangi bahçede yetişen bir meyveydi?